ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
در هر صبح از جایِ دیدِ این تراس , زندگی رو تماشا , زندگی رو حس , زندگی رو معنا و زندگی رو زندگی میکنم.و بعد میرم...و می رسم به حیاطِ آغشته به رفاقت در هر نیمه شب.و اونجا آروم می گیرم.مثل خواب طفولیت.