امشب یه آقا پسری رو که صورت زیبایی نداشت ، دعوت کرده بودند به برنامه ماه عسل و اسم این قسمت از برنامه رو هم گذاشته بودند :«زیبایی درون».اما در ادامه ، متوجه شدیم که سنگ محک سازنده ی برنامه و یا حتی بیننده ها ، برای تعیین خوشبختی و سعادتِ اون آقا پسر ، داشتنِ یک «زن زیبا» بود...یعنی بعد از اون همه فراز و نشیب در زندگی و اثباتِ خوش قلبی و درستکاریِ پسرِ قصه ، اون باز هم به تائید شدن نیاز داشت.اون هم تائید شدن توسط یک «زن زیبا»...و یا شاید «زن زیبا» جایزه ای بود که زندگی به پسرِ غم دیده ی داستان ما داده؟ و شاید هم لطف و هدیه ی خداوند ، برای جبرانِ اون روزهای سخت؟...نمی دونم.فقط این رو می دونم که اگر پسر قصه ی امشب ، با دختری شبیه به خودش (بدون زیبایی چشمگیر) ازدواج می کرد ، از دیدِ بیننده ها و سازنده ی ماه عسل ،هرگز یه پسر خوش شانس و خوشبخت تلقی نمی شد.

پس هنوزم معیار ما برای سنجش خوشبختی و شادی افراد ، زیباییِ ظاهریه.نه زیباییِ درونی... متاسفانه.